علمی

اشتراک گذاری مطالب آموزشی و علمی

علمی

اشتراک گذاری مطالب آموزشی و علمی

منابع رایتینگ آیلتس

برخی از بهترین منابع رایتینگ آیلتس عبارتند از:

  • Best Practice Book for IELTS Writingاین کتاب شامل بیش از ۷۰ نمونه از رایتینگ تسک ۱ و بیش از ۱۷۰ نمونه برای رایتینگ تسک ۲ است و توضیحات مفصلی در رابطه با طریقه نوشتن و نمره دهی در آزمون آیلتس ارائه می‌دهد.
  • Writing for IELTS این کتاب شامل ۱۲ فصل است که هر کدام روی یک موضوع پرتکرار در آزمون آیلتس تمرکز دارد. این کتاب شامل کلمات کاربردی، راهنمای گام به گام و تمرینات بازسازی بخش رایتینگ آزمون آیلتس است.
  • IELTS Writing Essentials این کتاب شامل سه بخش است: Graphical Representations، Opinion Essays و Argument Essays. این کتاب به شما کمک می‌کند تا با انواع تسک‌های رایتینگ آزمون آیلتس آشنا شوید و مهارت‌های لازم را تقویت کنید.

https://fa.wikipedia.org/wiki/%D8%A2%DB%8C%D9%84%D8%AA%D8%B3

چگونه می‌توانم رایتینگ خود را بهبود بخشم؟

بهبود رایتینگ آیلتس یکی از چالش‌های بسیاری از داوطلبان این آزمون است. برای این کار، شما باید مهارت‌های زبانی، استراتژی‌های نوشتاری و تمرین‌های منظم را در نظر بگیرید. برخی از راه‌های مفید برای بهبود رایتینگ آیلتس عبارتند از:

  • ساده و کوتاه نوشتن: شروع کنید با نوشتن جملات ساده و کوتاه در مورد موضوعات روزمره و علاقه‌مندی‌های خود. این کار به شما کمک می‌کند تا با ساختار جملات، قواعد دستور زبان و لغات پایه آشنا شوید.
  • طرح کلی نوشتن: قبل از شروع به نوشتن یک مقاله یا یک نامه، یک طرح کلی از ایده‌ها، استدلال‌ها و شواهد خود بکشید. این کار به شما کمک می‌کند تا نوشتار خود را سازماندهی کرده و با ترتیب مناسب آن‌ها را ارائه دهید.
  • درک سوالات: مطمئن شوید که سوالات رایتینگ آیلتس را به درستی فهمیده‌اید و پاسخ خود را با توجه به نوع نگارش (رسمی یا غیر رسمی)، هدف (توصیف، بحث، نقد و …) و مخاطب (عام یا خاص) بنویسید.منابع رایتینگ آیلتس

  • خواندن مقالات آکادمیک: برای بهبود مهارت‌های ریدینگ و رایتینگ آکادمیک، لازم است که مقالات علمی و پژوهشی را در موضوعات مختلف بخوانید. این کار به شما کمک می‌کند تا با سبک نگارش، لغات تخصصی و نحوه استناد به منابع در مقالات آشنا شوید.
  • تمرین کردن: برای پیشرفت در رایتینگ آیلتس، لازم است که تمرین‌های فراوانی انجام دهید. شما می‌توانید با حل سوالات نمونه آزمون‌های گذشته، با انواع تسک‌های رایتینگ آزمون آشنا شده و خطاهای خود را شناسایی و اصلاح کنید.

نشانه های ویروس روبلا

ویروس روبلا، یک بیماری عفونی و خطرناک است که عمدتاً در کودکان و نوجوانان مشاهده می‌شود. در زیر نشانه‌های شایع ویروس روبلا آورده شده است:

1. بثبات در تب: گرما و تب به میزان بالا (بیش از ۱۰۰.۴ درجه فارنهایت یا ۳۸ درجه سلسیوس) از نشانه‌های اولیه ویروس روبلا است.

2. طاسی در مدت تب دار: به طور عمومی ۳ تا ۵ روز پس از بروز تب، طاسی (قرمزی) در تمام بدن، شامل صورت، گردن، سینه، شکم، پشت و سایر بخش‌ها مشاهده می‌شود.نشانه های ویروس روبلا

3. علائم خستگی و ناراحتی عمومی: شدت ویروس روبلا باعث می‌شود که فرد دچار خستگی شدید، ناراحتی، سردرد و درد‌های عمومی شود.

4. علائم التهابی: سر درد، التهاب چشم، التهاب حلق و التهاب اندام‌های تحتانی (مانند آسیبهای نرمال و آرتریت) نیز ممکن است رخ دهد.

اگر شما یا شخصی در اطرافتان این نشانه‌ها را تجربه کنید، با پزشک خود تماس بگیرید. پزشک می‌تواند تشخیص دقیقی را بر اساس نشانه‌ها و نمونه‌برداری از جهش‌ها ارائه دهد.

طاسی در مدت تب دار چیست؟

طاسی در مدت تب دار، به وضعیتی اشاره دارد که در آن پوست فرد دچار تغییر رنگ و قرمزی شده و اغلب در سرتاسر بدنش به ویژه در صورت، گردن، سینه، شکم و پشت مشاهده می‌شود. این تغییر رنگ پوست نشانه‌ای تاکیدی بر وجود عفونت ویروسی، اعم از روبلا یا سایر بیماری‌ها می‌باشد که باعث ایجاد التهاب در پوست می‌شود. در صورت تجربه طاسی در مدت تب دار، مراجعه به پزشک برای تشخیص و درمان مناسب بسیار مهم است.

راه های درمان ویروس روبلا

درمان ویروس روبلا شامل مراقبت های پشتوانه و تسکینی برای علائم است. در زیر روش‌های درمان ویروس روبلا آمده است:

1. استراحت و مراقبت خود: استراحت کافی و مراقبت از خود بسیار اهمیت دارد. فرد مبتلا به ویروس روبلا باید از فعالیت‌های فیزیکی سرکوب کند و به بدن خود فرصتی برای بهبود بدهد.

2. تسکین علائم: برای تسکین علائم تب، می‌توان استفاده از داروهای ضدتب مانند پاراستامول (استامینوفن) را در نظر گرفت. استفاده از ضد التهاب ها غیراستروئیدی (NSAIDs) مثل ایبوپروفن در صورت مناسب بودن نیز ممکن است تجویز شود.

3. مراقبت از طاسی: برای راحتی و تسکین از طاسی در مدت تب دار، می‌توان از بیش‌ترین استفاده از لباس‌های راحت و نرم، استفاده از کمپرس یخ (یخ معمولاً در داخل کیسه پلاستیکی به عنوان بسته یخ قرار می‌دهند) و از مرطوب سازی هوا با استفاده از نمک فیزیولوژیک (محلول نمکی) درباندهای بینی استفاده کرد.

4. پیگیری پزشکی: همواره مشاوره و پیگیری پزشک خود بسیار مهم است. وی ممکن است توصیه‌های خاصی را برای نگهداری از راحتی و بهبود شما ارائه دهد.

5. واکسیناسیون: بهره‌برداری از واکسین‌روبلا (قرمزی) که در چاروش واکسیناسیون ترکیبی (MMR: مخفف انگلیسی Measles, Mumps, Rubella) وجود دارد، می‌تواند از بروز بیماری جلوگیری کند.اینجارابخوانید

مهم است که در صورت بروز نشانه‌های ویروس روبلا، به پزشک خود مراجعه کنید. او می‌تواند بر اساس شدت بیماری و وضعیت شما، برنامه درمانی مناسب را تعیین کند.

روش مصرف ریسپریدون برای کودکان

ریسپریدون یک داروی ضد روان‌پریشی است که برای برخی از مشکلات سلوکی و رفتاری در کودکان و نوجوانان استفاده می‌شود. مصرف ریسپریدون در کودکان باید تحت نظر یک پزشک تخصصی مغز و اعصاب یا یک روانپزشک انجام شود. روش و دوز مناسب برای هر کودک بستگی به وضعیت و شرایط او دارد و باید توسط پزشک معالج تعیین شود. مصرف دقیق دارو و پیروی از دستورات پزشک بسیار مهم است و همچنین موارد مصرف، عوارض جانبی و مراقبت‌های خاص نیز باید توسط پزشک توضیح داده شود. به هر حال، مصرف ریسپریدون در کودکان به طور کلی با توجه به نیازهای ویژه و به دستور پزشک انجام می‌شود.

فواید ریسپریدون برای کودک

ریسپریدون یک داروی ضد روان‌پریشی است که می‌تواند برخی از مشکلات سلوکی و رفتاری در کودکان را کاهش دهد. برخی از فواید ریسپریدون برای کودکان عبارتند از:

1. کاهش علائم تحت تأثیر وجودی آسیب شنوایی: ریسپریدون می‌تواند به کنترل علائمی که به عنوان جزء اختلالات طیف اوتیسم (Autism Spectrum Disorders) یا اختلال نقص توجه/بیش‌فعالیت (Attention-Deficit/Hyperactivity Disorder) نهفته هستند، کمک کند.

2. کنترل رفتارهای خشونت‌آمیز و تجاوزی: ریسپریدون ممکن است برای کودکانی که نشانه‌هایی از رفتارهای تجاوزی یا خشونت‌آمیز دارند، مؤثر باشد و به کاهش این نوع رفتارها کمک کند.روش مصرف ریسپریدون برای کودکان

3. کاهش علائم اختلال نمایشی: ریسپریدون می‌تواند به کاهش علائم اختلال نمایشی نظیر درمان تکانشی‌های غیرمنطقی و غیرطبیعی (Tics) در اختلال تکانشی موتور (Tourette Syndrome) کمک کند.

مهم است بدانید که هر استفاده از ریسپریدون در کودکان باید با تجویز و کنترل پزشک معالج انجام شود. علاوه بر فواید، تجویز این دارو می‌تواند عوارض جانبی نیز در بر داشته باشد، بنابراین انجام مشاوره و توصیه پزشک تخصصی قبل از شروع مصرف الزامی است.اطلاعات بیشتر

دلایل ابتلا به شپش

شپش یا پدیده شپش (پدیریاسیس خارجی) معمولاً ناشی از عوامل زیر است:

1. مخاطب مستقیم: شپش بیشتر در مواقعی انتشار می‌یابد که افراد بدون خوردن مستقیماً به شخص مبتلا به شپش، نزدیکی زیادی با او داشته باشند. تماس جسمانی، اشتراک دستمال‌ها، لباس و اسباب بازی و غیره می‌توانند شپش را انتقال دهند.

2. سهمیه جغرافیایی: شپش در برخی مناطق جهان بیشتر رخ می‌دهد. این می‌تواند به دلیل شرایط آب و هوایی یا فرهنگ و رفتار افراد مرتبط با بهداشت شخصی بوده باشد. برای مثال، محدودیتهای بهداشتی یا بیشتر در میان جمعیت‌های آواره و کم‌دسترس.

3. محیط زیست: برخی محیط‌های ترجیحی برای شپش سازگارتر هستند. نمونه‌ها شامل مکان‌های مستمری مثل مدرسه‌ها، رستوران‌ها، خوابگاه‌ها و اقامتگاه‌های عمومی می‌شوند. صندلی‌ها، تخت‌های خواب و غیره ممکن است به عنوان مکان‌های تماس اصلی با شپش عمل کنند.

4. قراصی: مرتبط با سبک زندگی و عادت‌های مشابه است. قراصی ممکن است باعث انتشار سریع‌تر شپش شود.

5. عوامل ریسک فردی: به عواملی اشاره دارد که افراد را در برابر ابتلا به شپش حساس‌تر می‌کند. به عنوان مثال، مو های پوستی خشک، سیستم ایمنی ضعیف، حساسیت پوستی یا تعریق بیش از حد می‌توانند احتمال ابتلا به شپش را افزایش دهند.

لازم به ذکر است که شپش از طریق استفاده از مواد مشتق شونده از مرغ و ماهی نیز قابل انتقال است.

راه های درمان شپش

برای درمان شپش، می‌توان از راه‌های زیر استفاده کرد:

1. شامپوها و قرص‌های ضد شپش: در داروخانه‌ها و فروشگاه‌های بهداشتی و آرایشی شامپوها و قرص‌هایی مخصوص درمان شپش به دست می‌آید. این محصولات حاوی مواد فعالی هستند که به کنترل شپش و تخریب تخم‌های آن‌ها کمک می‌کنند. برای استفاده به‌دقت دستورات موجود در بسته‌بندی را دنبال کنید.

2. استفاده از محلول‌های حشره‌کش: برخی محلول‌های حشره‌کش در دسترس هستند که می‌توانید از آن‌ها برای درمان شپش استفاده کنید. معمولاً باید محلول را روی پوست سر مالیده و به‌طور صحیح شستشو داد. همچنین، لازم است راهنمایی‌ها و هشدارهای استفاده را بخوانید و دستورات را رعایت کنید.

3. مراجعه به پزشک: در صورتی که موارد بالا بهبودی مطلوبی را ایجاد نکردند، بهتر است به پزشک مراجعه کنید. او ممکن است شامپوها، قرص‌ها یا محلول‌های قدرتمندتری را تجویز کند و در صورت لزوم به روش‌های دیگر مانند داروهای قرص، کرم‌ها یا روش‌های مکانیکی (اعمال از طریق برس یا مشابه آن) روی پوست سر شما متمرکز شود.

توصیه می‌شود قبل از هر روش درمانی، با پزشک یا متخصص مراجعه کنید تا تشخیص صحیح بدهد و بهترین راهکار را برای شما تعیین کند.

درمان شپش با حنا

استفاده از حنا برای درمان شپش معمولاً یک روش خانگی پرطرفدار است. حنا، یک نوع گیاه با خواص ضد قارچ و ضد قاضی است که می‌تواند به کنترل شپش کمک کند. برای استفاده از حنا در درمان شپش، معمولاً پودر حنا را با آب یاعملکرد دیگری (مانند نارنج یا لیمو ترش) مخلوط کرده و به پوست سر مالیده می‌شود. این مخلوط باقی می‌ماند و پس از مدتی شستشو می‌شود. با این حال، توصیه می‌شود قبل از استفاده از هر روش درمانی، با پزشک یا متخصص مراجعه کنید تا بهترین روش درمانی برای شرایط شما تعیین شود.درمان شپش با حنا

روش درمان لوپوس پوستی مزمن

لوپوس پوستی مزمن یک بیماری خود ایمنی است که باعث می شود سیستم ایمنی بدن به پوست حمله کند و باعث ایجاد بثورات، زخم ها و التهاب در پوست شود. این بیماری در زنان و در بازه سنی 15 تا 44 سال شایع تر است.

به طور کلی، لوپوس پوستی مزمن درمان قطعی ندارد و هدف از درمان کاهش علائم و جلوگیری از آسیب های بیشتر به پوست است. روش های درمان لوپوس پوستی مزمن ممکن است شامل داروهای خوراکی، موضعی یا تزریقی باشد که به کنترل التهاب، سرکوب سیستم ایمنی و محافظت از پوست در برابر نور خورشید کمک می کنند. همچنین تغییرات در رژیم غذایی و شیوه زندگی مثل خوردن غذاهای سالم، مصرف پروبیوتیک، امگا 3، زردچوبه، زنجبیل و دانه کتان، اجتناب از غذاهای الرژین دار، استرس و تروما، استفاده از کلاه، عینک آفتابی و کرم های ضد آفتاب و در صورت لزوم اخذ واکسن های مناسب نقش مهمی در بهبود وضعیت بیماران دارد.روش درمان لوپوس پوستی مزمن

آیا لوپوس پوستی مزمن به شکل ارثی منتقل میشود؟

لوپوس پوستی مزمن یک نوع بیماری خودایمنی است که در آن سیستم دفاعی بدن به پوست حمله می‌کند و باعث التهاب و زخم‌های پوستی می‌شود. این بیماری معمولاً روی صورت، گردن و فرق سر دیده می‌شود و ممکن است از چند روز تا چندین سال باقی بماند و بهبود یابد

به طور کلی، لوپوس پوستی مزمن به شکل ارثی منتقل نمی‌شود، اما عامل ژنتیکی در بروز آن نقش دارد. به عبارت دیگر، افراد با خویشاوندان درجه اول یا دوم مبتلا به لوپوس، بیشتر در معرض خطر ابتلا هستند. همچنین برخی از عوامل دیگر مانند ویروس‌ها، پرتو فرابنفش، داروها و تغییرات هورمونی نیز ممکن است در احداث یا فعال شدن لوپوس پوستی مزمن تأثیرگذار باشند. بیشتربدانید

لوپوس پوستی مزمن درمان قطعی ندارد، اما با رعایت نکات پزشکی و استفاده از داروهای مناسب، علائم آن کاهش یافته و کنترل می‌شود. برخی از راه‌های کاهش علائم لوپوس پوستی عبارتند از:

- جلوگیری از قرار گرفتن در معرض نور خورشید و استفاده از کلاه، عینک آفتابی و کرم‌های ضدآفتاب

- استفاده از داروهای ضد التهاب غیر استروئید (NSAIDs) برای کاهش التهاب و درد

- استفاده از داروهای ضد مالاریا (Hydroxychloroquine) برای کاهش التهاب و جلوگیری از عود بیماری

- استفاده از کورتونستروئید‌ها (Prednisone) به صورت خوراکی یا تزریق محلی برای کاهش التهاب و زخم‌های شدید

- استفاده از داروهای دخالت کننده در سامانۀ ایمن (Immunosuppressants) برای کاهش فعال شدن سامانۀ دفاع بدن

 

برای تشخیص دقیق لوپوس پوستی مزمن و درمان مناسب آن، بهتر است به پزشک پوست‌شناس مراجعه کنید.منبع